Θεσσαλονίκη 3 Ιανουαρίου 2006
Η εκπαίδευση στο έλεος των κυβερνώντων.
Είναι γεγονός ότι στον τομέα της εκπαίδευσης τόσο η χώρα μας όσο και η παγκόσμια κοινότητα αντιμετωπίζει σοβαρή κρίση. Εκείνο όμως που πρέπει να αναλογιστούμε περισσότερο είναι πόση προσπάθεια καταβάλλεται από τις κυβερνήσεις να αντιμετωπιστεί το πρόβλημα αυτό. Ίσως θα έπρεπε να ληφθεί η παιδεία ως μια εθνική υπόθεση και να αρχίσουν διαπραγματεύσεις για την βελτίωση της.
Εν όψει του νέου προϋπολογισμού που κατατέθηκε στη Βουλή για το 2006 αντιλαμβανόμαστε ότι η χρηματοδότηση για την παιδεία θα πέσει κάτω από το 3% - ενώ το παρόν ποσοστό αγγίζει το 3,57%. Την ίδια στιγμή που σε φτωχότερες χώρες όπως η Πολωνία, η χρηματοδότηση για την παιδεία φτάνει και το 5% επί του Α.Ε.Π. Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα τα εκπαιδευτικά ιδρύματα και των τριών βαθμίδων στη χώρα μας να αντιμετωπίζουν δυσκολίες και να μην είναι λίγα αυτά που υπολειτουργούν.
Αξίζει να σημειωθεί ότι το Άρθρο 16 του Ελληνικού μας Συντάγματος αναφέρει ρητά πως: "Όλοι οι Έλληνες έχουν δικαίωμα δωρεάν παιδείας σ' όλες τις βαθμίδες της στα κρατικά εκπαιδευτήρια". Ωστόσο, εξ αίτιας της χαμηλής χρηματοδότησης, έχει δημιουργηθεί ένα τέτοιο σύστημα παραπαιδείας, το όποιο αλλοιώνει το πραγματικό νόημα της εκπαίδευσης, ώστε ο παραπάνω νόμος να φαντάζει εικονικός.
Εκτός από τα παραπάνω όμως, η παιδεία αντιμετωπίζει πρόβλημα και στις κατευθύνσεις που μπορεί να προσφέρει στα παιδιά και τους νέους. Στα πλαίσια ενός δημοκρατικού πολιτεύματος οι μαθητές θα πρέπει να διακατέχονται από ένα φιλελεύθερο πνεύμα στηριζόμενο στον αλληλοσεβασμό, την ευγενή άμιλλα και την συνεργασία. Οι εκπαιδευτικοί από την άλλη οφείλουν να παρέχουν πληθώρα ερεθισμάτων και ευκαιριών στους νέους ώστε να αναδεικνύονται οι ιδιαίτερες κλίσεις και οι πιθανές δεξιότητες του καθενός. Επίσης θα πρέπει οι εκπαιδευτικοί να παρακινούν τους μαθητευόμενους να έρχονται σε επαφή με τις επιστήμες και τα τεχνολογικά επιτεύγματα, που είναι δυνατόν να διευρύνουν τα ενδιαφέροντά τους.
Η διδασκαλία από την άλλη θα πρέπει να περιλαμβάνει διδάγματα για το πως μπορεί ο νέος να ανακαλύψει τον εαυτό του, να πολεμήσει δύσκολες καταστάσεις, να διαμορφώσει έναν αξιόλογο και μοναδικό χαρακτήρα. Μαθαίνει να συνεργάζεται με τους γύρω του, να σέβεται την γνώμη των άλλων, είτε συμφωνεί είτε διαφωνεί, και να εκφράζει ελεύθερα τις απόψεις και τις αμφιβολίες του παραθέτοντας επιχειρήματα. Η παιδεία μπορεί να προσφέρει επιλογές στους μαθητές. Μπορεί να τους κάνει να αγαπάνε το σχολείο και τους συντελεστές του. Τους βοηθάει να αναπτύσσουν ιδέες, να ονειρεύονται, να δουλεύουν, να προσφέρουν και φυσικά να έχουν συναίσθηση των ευθυνών τους. Τους δίνει τη δυνατότητα επίσης να δημιουργούν, να καλλιεργούν ευγενή αισθήματα και να διαπνέονται από ένα ανθρωπιστικό πνεύμα. Ακόμη θα ήταν χρηστό να τους δίνεται η ευκαιρία να διεκδικούν όσα στερούνται άδικα, να είναι κύριοι του εαυτού τους και να βλέπουν την καθημερινότητα με χαρά, χωρίς άγχος. Έτσι είναι δυνατόν να αποφευχθεί, τρόπον τινά, η μεταφορά στείρων γνώσεων, να εκλείψουν οι αντιδημοκρατικές τακτικές και να ανέβει αρκετά το πνευματικό επίπεδο της νεολαίας του 21ου αιώνα. Έξαλλου στους νέους στηρίζεται το μέλλον κάθε χώρας και στα μάτια τους καθρεπτίζεται η ελπίδα των παλαιότερων γενεών για τα μελλούμενα.
Αν επιτέλους όλα τα παραπάνω γίνουν κάποτε πράξη, τότε θα μπορούμε πλέον να πούμε ότι η παιδεία θα βοηθήσει στη διαμόρφωση των επόμενων γενεών που θα οδηγήσουν την κοινωνία σε ένα καλύτερο μέλλον και σε ένα νέο περιβάλλον Ας ελπίσουμε ότι το περιβάλλον αυτό θα είναι όμορφο, ανθρώπινο και πάνω απ' όλα ειρηνικό!
Θάνος Πισανίδης
Από άρθρο σχολικής εφημερίδας ενιαίου Λυκείου
