Σαββατο 11 Δεκεμβριου 1999
Αγαπημένε μου Άγιε Βασίλη,
Πρώτα'π'όλα σ'ευχαριστώ για τα τόσα γράμματα που μου έχεις στείλει. Δε θα πάψω ποτέ να σε πιστεύω και θα διατηρήσω την πίστη μου σ'εσένα μόνο με τα γράμματά σου. Γι'αυτό μη σταματήσεις να μου στέλνεις γράμματα όσο μεγάλος κι αν γίνω, σε παρακαλώ, και εγώ θα κάνω το ίδιο. Ακόμη θέλω να σου πώ πως υπάρχουν παιδιά και μεγάλοι που δε σε πιστεύουν. Γι'αυτό σου ζητώ να τους φωτίσεις και να τους αποδείξεις ότι υπάρχεις, όχι σαν ένας παππούλης με κόκκινη στολή και γένια, όπως σε φαντάστηκαν, αλλά μια ασκητική, θεία μορφή που χαρίζει αγάπη και υγεία σ'όλους τους ανθρώπους, τα Χριστούγεννα. Ή τουλάχιστον φώτισε εμένα για να τους εξηγήσω μάλλον για να μπορέσω να τους εξηγήσω πως υπάρχεις. Επειδή τώρα για μένα είσαι ένα δόγμα. Ένα δόγμα ελεήμων και αγιο.
Ας μπούμε όμως στο θέμα ξέρεις πως υπάρχουν παντού σ'όλο τον κόσμο φτωχοί, πάσχοντες και δυστηχισμένοι άνθρωποι. Σε παρακαλώ βοήθησετους, προστάτεψέτους και δωστους λίγη χαρα. Και στο ζητάω μέσα απ'την ψυχή μου, στα βάθη της καρδιας μου. Ακουσε, σε παρακαλώ, την παράκληση μου και δώστους αυτά που σου ζήτησα τώρα τα Χριστούγεννα. Μην τους αφήσεις έτσι απροστάτευτους στη νέα χιλιετία. Για ένα ακόμη πράγμα που πρέπει να σε ευχαριστήσω είναι για την τιμή που μου έκανες πέρσυ να σε αντιπροσωπεύσω και σε παρακαλώ κάνε αυτή την τιμή και στον αδελφόμου που τόσο επιθυμεί.
