Αναζήτηση αυτού του ιστολογίου

Κυριακή 18 Δεκεμβρίου 2011

Σπουδαστές Κ.Σ.Ο.Τ: Τι συμβαίνει στην Κρατική Σχολή Ορχηστικής Τέχνης

Σπουδαστές Κ.Σ.Ο.Τ: Τι συμβαίνει στην Κρατική Σχολή Ορχηστικής Τέχνης:

Η Κρατική Σχολή Ορχηστικής Τέχνης είναι το μοναδικό κρατικό ίδρυμα που προάγει την τέχνη του Σύγχρονου Χορού στην Ελλάδα. Ιδρύθηκε από την Κούλα Πράτσικα το 1937 ως η πρώτη Επαγγελματική Σχολή Ορχηστικής Τέχνης και το 1973 παραχωρείται στο ελληνικό κράτος.
Το δυναμικό των καθηγητών, η διεξαγωγή σεμιναρίων στη Σχολή με διεθνώς αναγνωρισμένους καλλιτέχνες, η δημιουργία της Hellenic DanceCompany το 2002, η εγκαθίδρυση του Οpen Studio όπου κάθε χρόνο οργανώνονται παραστάσεις στο Black Box (δωρεά στη σχολή από το ίδρυμα Νιάρχος) συντελούν στην εκπαίδευση και στην μετέπειτα επαγγελματική απορρόφηση των σπουδαστών, καθώς πολλοί από αυτούς εργάζονται σήμερα ως επαγγελματίες χορευτές, χορογράφοι και δάσκαλοι χορού στην Ελλάδα, ή είναι μέλη αξιόλογων ομάδων του εξωτερικού. Παράλληλα, η Σχολή διαθέτει από το 2001 βιβλιοθήκη χορού με βιβλία, περιοδικά και οπτικό υλικό, ανοιχτή για όλους όσους ενδιαφέρονται να διερευνήσουν περαιτέρω την τέχνη αυτή.
Παρόλα αυτά, η ΚΣΟΤ σήμερα αντιμετωπίζει σοβαρά προβλήματα που απειλούν την εύρυθμη λειτουργία της και το Κράτος δεν φαίνεται να έχει τη διάθεση να βοηθήσει…
Από το Μάρτιο μέχρι το Δεκέμβρη του 2011, η Σχολή λειτουργούσε δίχως την ύπαρξη Διοικητικού Συμβουλίου, γεγονός που έπληττε σπουδαστές και καθηγητές σε πολλά επίπεδα. Μερικά από τα βασικότερα ζητήματα είναι η αδυναμία επικύρωσης του πτυχίου αλλά και παροχής βεβαιώσεων και φοιτητικού πάσο καθώς και ζητήματα προσλήψεων και μισθοδοσίας των καθηγητών.
Με τη σύσταση του Δ.Σ. (που ορίστηκε εν τέλει στις 6 Δεκεμβρίου 2011 ) πιστεύαμε ότι τα παραπάνω θέματα θα επιλύονταν. Αντίθετα, τα προβλήματα φαίνεται να διογκώνονται με έμφαση κυρίως στο ζήτημα των προσλήψεων, που τελικά δεν βρίσκεται στη δικαιοδοσία του Δ.Σ. Ως συνέπεια αυτού, οι προσλήψεις των καθηγητών έχουν παγώσει.
Το ιστορικό έχει ως εξής: Τον Ιανουάριο του 2011 η ΚΣΟΤ καταθέτει τον ετήσιο προϋπολογισμό των προσλήψεων στο Υπουργείο Πολιτισμού για το ακαδημαϊκό έτος 2011-2012 και τον Φεβρουάριο, το Υπουργείο Πολιτισμού στέλνει τον προϋπολογισμό των προσλήψεων στο Υπουργείο Διοικητικής Μεταρρύθμισης. Με τη λήξη του ακαδημαϊκού έτους, δεν είχε ακόμα σταλεί η εγκριτική απόφαση για την πρόσληψη των καθηγητών, αναγκάζοντας την ΚΣΟΤ να απευθυνθεί η ίδια στο Υπουργείο Διοικητικής Μεταρρύθμισης. Όχι μόνο δεν είχαν εγκριθεί οι προσλήψεις των καθηγητών, αλλά επιπλέον ζητήθηκε μείωση του προσωπικού κατά 50%, αν και ως εκπαιδευτικός φορέας θα έπρεπε να έχει εξαιρεθεί. Εδώ και δύο μήνες η σχολή ξεκίνησε την λειτουργία της με πρωτοβουλία όλων και παρά την καθυστερημένη έγκριση του Δ.Σ., μαθαίνουμε την Παρασκευή 9/12/11 από το Υπουργείο Διοικητικής Μεταρρύθμισης ότι δεν εγκρίθηκαν οι προσλήψεις διδακτικού και λοιπού προσωπικού της ΚΣΟΤ, γιατί το Υπουργείο Πολιτισμού είχε υπερβεί τον αριθμό των προσλήψεων για το 2011 ήδη από τις 10/10/11.
Το γεγονός αυτό προκάλεσε θύελλα αντιδράσεων στους σπουδαστές και καθηγητές, καθώς το ζήτημα της πρόσληψής των καθηγητών αναβάλλεται διαρκώς.
Ξεκινήσαμε την λειτουργία της σχολής πιστεύοντας πως ένας θεσμός σαν την ΚΣΟΤ οφείλει να παραμείνει ανοιχτός υπό οποιεσδήποτε συνθήκες συνεχίζοντας ακλόνητη το έργο της. Από αγάπη και πίστη στο έργο μας και ίσως τελικά αφέλεια, ελπίζαμε πως θα περνούσαν κάποιες εβδομάδες μέχρι να ανακοινωθεί η νόμιμη λειτουργία της. Μετά από τρεις περίπου μήνες αναγκαζόμαστε να προβούμε σπουδαστές και καθηγητές στην παύση των μαθημάτων απογοητευμένοι και έκπληκτοι με τη στάση που κράτησε το κράτος απέναντι στην ΚΣΟΤ.
Είναι απαράδεκτο, ακόμη και σε περιόδους κρίσης, κρατικά ιδρύματα που έχουν γεννηθεί και οργανωθεί με τόσο κόπο και κατάθεση ψυχής να εγκαταλείπονται. Σε ποια προώθηση του πολιτισμού μπορούμε να αποβλέπουμε ως χώρα όταν κυριαρχεί παντελής αδιαφορία προς τον οργανισμό που πρωταρχικό του σκοπό έχει την ανάδειξη της τέχνης του χορού στην Ελλάδα;

Σπουδαστές
Καθηγητές
συνοδοί Μουσικοί

Πέμπτη 13 Οκτωβρίου 2011

Κυριακή 12 Ιουνίου, ώρα 12:00 σε μια καφετέρια. Μια από τις ελάχιστες φορές που περιμένεις και δεν έχεις να κάνεις τίποτα για μια γεμάτη ώρα. Απ'το πρωί όλα σου πήγαν καλά και η μέρα είναι ακριβώς όπως την θέλεις: λίγη συννεφιά, αεράκι, δροσούλα, καμιά ψιλοβροχούλα άμα λάχει θυμίζοντας φθινοπωρινά καλλιτεχνικά απογεύματα. Μια υπέροχη μέρα σαν κι αυτή το τελευταίο που περιμένεις είναι να σου συμβεί κάτι να σου τη χαλάσει. Κι όμως χρειάζεται να είσαι προετοιμασμένος για τα πάντα αν θέλεις να μείνει η μέρα σου όμορφη. Με το χιούμορ σου, την χαλαρή σου διάθεση και το χαμόγελό σου ετοιμάζεσαι να αντιμετωπίσεις ένα δύσκολο πρόγραμμα που πρόκειται να σε ανταμείψει στο τέλος. Τότε είναι που νιώθεις τυχερός γιατί περιέργως όλα σου πηγαίνουν καλά αλλά στην ουσία εσύ τα κάνεις να πηγαίνουν.
Το πιο σημαντικό στη ζωή μας είναι η ενέργεια που μας περικλείει και σφραγίζει την ψυχή μας. Όσο πιο θετική και υγιή την κρατάς τόσο καλύτερα θα είναι όλα γύρω σου.

Τρίτη 26 Ιουλίου 2011


Ελέησον με κατά το μέγα έλεος σου και κατά το πλήθος των οικτιρμών σου εξάλειψον το ανόμημα μου.
Επί πλείον πλύνον με από της ανομίας μου και από της αμαρτίας μου καθάρισον με.
Ότι την ανομίαν μου εγώ γινώσκω και η αμαρτία μου ενώπιον μου έστι διαπαντός.
Σοί μόνω ήμαρτον και το πονηρόν ενώπιον σου εποίησα· όπως αν δικαιωθής εν τοις λόγοις σου και νικήσης εν τω κρίνεσθαι σε.
Ιδού γαρ εν ανομίαις συνελήφθην και εν αμαρτίαις εκίσσησέ με η μήτηρ μου.
Ιδού γαρ αλήθειαν ηγάπησας· τα άδηλα και τα κρύφια της σοφίας σου εδήλωσας μοι.
Ραντιείς με υσσώπω και καθαρισθήσομαι· πλυνείς με και υπέρ χιόνα λευκανθήσομαι.
Ακουτιείς μοι αγαλλίασιν και ευφροσύνην, αγαλλιάσονται οστέα τεταπεινωμένα.
Απόστρεψον το πρόσωπον σου από των αμαρτιών μου και πάσας τας ανομίας μου εξάλειψον.
Μη απορρίψης με από του προσώπου σου και το πνεύμα σου το άγιον μη αντανέλης απ΄εμού.

Ότι ει ηθέλησας θυσίαν, έδωκα αν ολοκαυτώματα ούκ ευδοκήσεις.
Πνεύμα συντετριμμένον, καρδίαν συντετριμμένην και τεταπεινωμένην.
Τότε ευδοκήσεις θυσίαν δικαιοσύνης, αναφοράν και ολοκαυτώματα.

Τρίτη 19 Ιουλίου 2011

Το όραμα του μετανοημένου εραστή...

Πουλί εσύ της νιότης και λαμπρό αστεροφεγγοστόλισμα
άκου εμέ τη δύσμοιρη κι απαρηγόρητη ψυχή.

Πολλά ήταν τα λάθη που έπραξα
και η μετάνοια σκληρή κι αβάσταχτη.
Στην ύστατη προσπάθεια να ανασηκωθώ
μετράω τα σημάδια που μου προκάλεσε 
η αυτοτιμωρία μου.

Ο πόνος ανυπόφορος καθώς συνεχίζω
δίχως οίκτο το αδίστακτο φραγγέλωμα
του εαυτού μου.

Ονειρεύομαι τη μέρα που τα καυτά μου δάκρυα
θα πέσουν στις βαθιές χαρακιές της πλάτης μου
και θα καυτηριάσουν τις πληγές μου.
Τότε το σώμα μου θα κείτεται εκεί μπροστά μου
και θα κρατά τόσο σφιχτά, σχεδόν θυμωμένα
αυτό το στυγερό όργανο μετάνοιας.

Εγώ δεν θα πονώ αλλά θα κλαίω
και μέσα από το κλάμα μου κόκκινες παπαρούνες
θα ανθίσουνε στην πλάτη του κορμιού μου.....

Το αντίο θ'ακουστεί τόσο αχνό, σχεδόν γλυκό αεράκι
και θα ανέβω εκεί ψηλά που σαι κι εσύ
πουλί της νιότης κι γλυκό ουρανοφέγγισμα.

Γιατί εσύ μου μοιάζεις τόσο,
που νιώθω πως με καταλαβαίνεις.
Άκου, λοιπόν, ξανά την προσευχή μου
κι απάλυνε τους πόνους της ψυχής αυτής.
Δώσε της χάρη και χαμόγελο 
γιατί τα δάκρυα τής είναι ανάξια.

Μετά έλα και γείρε πάνω μου
και άκου τις καρδιές μας να χτυπούν.

Γιατί εσύ είσαι εγώ....

Τρίτη 29 Μαρτίου 2011

Καλλιτέχνης θα πει…

«Οι άνθρωποι του λαού θέλουν μόνον άρτον και θεάματα» υποστήριζε ο Ρωμαίος σατυρικός Γιουβενάλης, σε μια άλλη εποχή, μακρυά από τη δική μας. Άραγε αν ζούσε σήμερα θα εξέφραζε την ίδια ρήση με την ίδια θέρμη; Πράγματι, στους δύσκολους καιρούς που διανύουμε θα θεωρούσε κανείς τρελό ή ρομαντικό όποιον εστίαζε την προσοχή του στην τέχνη. Κι όμως, αν και με χαρά θα δεχόμουν ένα τέτοιο χαρακτηρισμό, εξετάζοντας το θέμα κάποιος θα έβλεπε πως η τέχνη δεν είναι ούτε πολυτέλεια που απευθύνεται σε λίγους, ούτε φαντασίωση κάποιων ονειροπόλων. Η τέχνη έχει σαν βασικό στόχο της να υπηρετεί τον άνθρωπο, να τον δυναμώνει ψυχικά και να τον βοηθά να αντιμετωπίζει τις κακοτοπιές. Άρα σε κρίσιμες περιόδους σαν αυτή που διανύουμε δεν θα μπορούσε παρά να αποτελεί διέξοδο, ανοίγοντας νέους δρόμους στον λαβύρινθο της καθημερινότητας.

Το λυπηρό της υπόθεσης όμως είναι ότι άνθρωποι που αυτοαποκαλούνται «δημιουργοί» της τέχνης έχουν ξεχάσει μάλλον τον πραγματικό στόχο της και την κατευθύνουν με εγωιστικά και κυρίως κερδοσκοπικά κίνητρα. Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα να δημιουργηθεί ένα είδος «κακής» τέχνης που βασικός της στόχος είναι το εύκολο κέρδος, η προβολή συγκεκριμένων ατόμων και προτύπων και, κάποιες φορές, η χειραγώγηση της κοινής γνώμης υπηρετώντας το υφιστάμενο status quo και όχι τον άνθρωπο.

Ένα μεγάλο μέρος αυτής της «κακής» τέχνης έχει εγκατασταθεί και δρα στον κόσμο του θεάματος. Τον κόσμο, δηλαδή, του θεάτρου, του κινηματογράφου και της τηλεόρασης. Έναν κόσμο που απευθύνεται τουλάχιστον στο 90% του παγκόσμιου πληθυσμού, ποσοστό που μεταφράζεται ως γρήγορο και μεγάλο κέρδος. Αποτέλεσμα αυτού είναι φυσικά να δημιουργηθεί μια βιομηχανία θεάματος, η οποία βαφτίζει «καλλιτέχνες» δεκάδες ανθρώπους κάθε χρόνο και βομβαρδίζει με πληθώρα εικόνων και έναν ορυμαγδό θεαμάτων όσους…δεν βαφτίστηκαν ακόμη.

Τις πταίει όμως; Ποιος ευθύνεται για την κατάντια αυτή της τέχνης και το ξεπούλημα των Μουσών στα σκλαβοπάζαρα του Χρηματιστηρίου; Φυσικά όχι οι «βεβαπτισμένοι». Αλίμονο, πως θα μπορούσαν; Η ματαιοδοξία δεν αποτελεί μομφή. Πραγματικά υπεύθυνοι της όλης κατάστασης είναι όχι οι υπηρέτες της τέχνης αυτής αλλά οι δημιουργοί της. Αυτοί που διοικούν την βιομηχανία του θεάματος και επενδύουν στην ποσότητα και ταυτόχρονα στην προχειρότητα και στην κακογουστιά. Ασφαλώς δεν θα ήθελα επουδενί να θεωρηθεί ότι περιορίζομαι μόνο στην χώρα μας, αφού η έλλειψη ποιότητας στην τέχνη πλέον αποτελεί παγκόσμιο φαινόμενο.

Πέρα από τις ελληνικές εταιρίες παραγωγής που επενδύουν σε καλλίγραμμα κορμιά, σε ονόματα που «πουλάνε» και «πιπεράτα» σκάνδαλα, υπάρχει δυστυχώς και μεγαλύτερο κακό. Αναφέρομαι φυσικά στην μεγαλύτερη εταιρία παραγωγής στον κόσμο, τον παράδεισο του θεάματος το Χόλυγουντ (Hollywood). Από την δημιουργία του φάνηκε πως θα αποφέρει πολλά κέρδη σε όποιον ασχοληθεί με αυτό. Ήταν επόμενο λοιπόν, μια τόσο κερδοφόρα επιχείρηση να πέσει στα χέρια των οικονομολόγων, που εκμεταλλεύτηκαν τρόπον τινά την ημιμάθεια του κοινού για να δημιουργήσουν μια σωρεία κινηματογραφικών αρχικά, κι αργότερα και τηλεοπτικών θεαμάτων, χωρίς να δίνουν λόγο στην τέχνη αλλά στην μόδα κάθε εποχής και φυσικά στις πωλήσεις.

Δυστυχώς το φαινόμενο αυτό φτάνει στο απόγειό του στην εποχή μας, καθώς η συντριπτική πλειοψηφία των παραγωγών στις μέρες μας είναι χωρίς αμφιβολία αποτέλεσμα προχειρότητας και επιφανειακής δουλειάς. Και μιλώντας με γεγονότα δεν θα ήμουν καθόλου υπερβολικός αν αναφερόμουν και στις πιο πολυσυζητημένες ταινίες της χρονιάς που μας πέρασε. Υπερπαραγωγές όπως το «Airbender» ή το «Burlesque», οι οποίες απέτυχαν παταγωδώς να συγκινήσουν τους, όσους αμερόληπτους, κριτικούς, ή τα γνωστά σε όλους «Step Up» και «Eclipse», που το μόνο που κατάφεραν ήταν να μαγνητίσουν πλήθος κορασίδων, κυρίως, που έτρεξαν να θαυμάσουν τα καλογραμμωμένα σώματα των πρωταγωνιστών. Ουσιαστική τέχνη όμως καμμιά. Και φυσικά τα παραδείγματα δεν τελειώνουν όταν μιλάμε για την πλειοψηφία των θεαμάτων ανά τον κόσμο.

Και ο φαύλος κύκλος συνεχίζει ακάθεκτος, αφού όσο υπάρχει αδαές κοινό, θα υπάρχουν εκμεταλευτές που θα το παραπλανούν και τούμπαλιν. Κι όμως, όντας αισιόδοξος δεν θα μπορούσα να παραβλέψω την γενναία προσπάθεια που κάνει ο ευρωπαϊκός κινηματογράφος να ρίξει φώς στον καλλιτεχνικό σκοταδισμό. Ίσως είναι λίγο, ίσως να μην φτάνει για να αλλάξει τα πράγματα, αλλά το σίγουρο είναι ότι μας δείχνει πως υπάρχουν ακόμα καλλιτέχνες, από αυτούς που ενδιαφέρονται για την ανάπτυξη της πραγματικής έννοιας της τέχνης. Αυτό δημιουργεί από μόνο του μια νέα παράταξη που αντιτάσσεται στην προηγούμενη και μάχεται για τα δικαιώματα της ουσιαστικής, πραγματικής, «καλής» τέχνης. Τώρα αυτό που μένει να κάνουμε ως καλλιτέχνες, ως πολίτες και ως άνθρωποι είναι να αποφασίσουμε με ποιανού το μέρος είμαστε.

«Αν δεν μπορείς να κάνεις την τέχνη καλύτερη, τούτο προσπάθησε μόνο…μην την εξευτελίζεις…»
(παραφράζοντας τον στίχο του Κ .Καβάφη)

Σάββατο 5 Φεβρουαρίου 2011

Φλεβάρη, φίλε μου! (από Το Ημερολόγιο ενός Ανάπηρου)

Α μπήκες; Πόσο χάρηκα που είσαι εδώ.
Ξέρεις, περίμενα καιρό να έρθεις, γιατί δεν έχω φίλους τελευταία και το μόνο που αισθάνομαι είναι η μοναξιά των άλλων. Ούτε καν την δική μου.
Πάει καιρός που δεν έχω βγει έξω από αυτούς τους τοίχους. Τόσος καιρός που έχω ξεχάσει πια πώς είναι να έχεις παρέα. Τόσος καιρός που έχω ξεχάσει πώς είναι να νιώθεις μόνος.
Γιατί για να νιώθεις μόνος σημαίνει ότι κάποτε δεν ήσουν.
Εγώ ήμουν πάντα....Τι έλεγα; Α καλώς ήρθες!
Νιώθω...μεγάλη χαρά που είσαι εδώ, αν και ξέρω πως θα φύγεις γρήγορα. Είναι το κακό του να είσαι κουτσός, ξέρω...
Σ'ευχαριστώ που έρχεσαι κάθε χρόνο και μου κρατάς παρέα. Ξέρεις, είσαι ο μόνος που με καταλαβαίνει. Είσαι ο μόνος φίλος μου...
Ήρθε η ώρα να φύγεις τώρα. Ναι καταλαβαίνω.
Ξέρω...
Μου άρεσε που τα είπαμε. Ίσα ίσα πρόλαβα να χαρώ την παρέα σου. Θα σε δω του χρόνου;

....γεια σου φίλε μου! έχε γεια!

Παρασκευή 21 Ιανουαρίου 2011

Ζήσε χορό....


Πάρε μια ανάσα και κράτησέ την...τώρα βγάλε τον αέρα όσο πιο δυνατά μπορείς. Τώρα είσαι έτοιμος.
Έτσι χωρίς αέρα βούτα στο κενό και κάνε μια ευχή. Το μυστικό για την ευχή είναι να την χορέψεις.
Γιατί κάθε ευχή είναι χορός και ο χορός είναι ευχή. Μην φύγεις ποτέ από εκεί που ο χορός σε πήγε, γιατί όσο πέφτεις στο κενό τόσο αυτό βαθαίνει.
Ίσως καμμιά φορά να μην καταλαβαίνεις, μα αν κλείσεις τα μάτια σου, τότε ίσως θα δεις τι θέλεις εσύ πραγματικά χωρίς να σου επιβάλλουν οι άλλοι.
Τρέχα ανάμεσα στο πλήθος, κάνε το πιο ψηλό σου άλμα μα πρόσεχε γιατί η προσγείωση μετράει. Χωρίς σωστή επαναφορά η βουτιά σου είναι άσκοπη, χωρίς νόημα και ισορροπία.

Βρες τη δύναμη να σηκωθείς από την κάθε πτώση.....