Η Διαφορά

Και σε τι διαφέρεις ΕΣΥ, πες μου, από τους ήρωες που διαβάζεις στα βιβλία; ποιο είναι αυτό το χαρακτηριστικό που σε κάνει να απέχεις από ό,τι διαβάζεις και να τα σχολιάζεις σαν να μην είσαι εσύ; Μήπως δεν είσαι επιπόλαιος όπως ο Μπόζυ ή ευάλωτος όπως ο ντε Γκριέ; Άραγε δεν σ'αγγίζει η ραδιουργία της Μερτέιγ; Δεν νιώθεις την παμπόνηρη αφέλεια του Βαλμόν; Μήπως δεν είσαι κι εσύ σαν τον ψευτο-Ροζάριο αυτοκαταστροφικός;
Τόσοι χαρακτήρες διαφορετικοί κι όμως όλοι ταυτίζονται μαζί σου σε πολλά σημεία. Αυτό είναι που θα σε οδηγήσει στην τύχη τους μια μέρα.
Ποιος είσαι εσύ που νομίζεις πως η ζωή έχει άλλα σχέδια για σένα;

Ξύπνα!!! Ό,τι διαβάζεις, είσαι!
Αυτή είναι η κατάρα σου μέχρι να μάθεις τα πραγματικά μυστήρια της ζωής. Ωραία τριαντάφυλλα που πρέπει να διασχίσεις για να φτάσεις στον κήπο με τα κρίνα! Θα φτάσεις λαβωμένος, ματωμένος, ενώ τα αγκάθια θα γίνουν ένα με το κορμί σου. Θα φτάσεις όμως στον κήπο;
Είναι στο χέρι σου να αντέξεις και μείνεις όρθιος ως το τέλος.

Μην προσπαθείς να διαφέρεις. Ταυτίσου, μάθε και προχώρα...

Καληνυχτα! από τον Έρντινγκαρ

 Καληνύχτα! Μόλις ξύπνησα και προσπαθώ να κατέβω από κουκούλι μου.
  Είναι μια υπέροχη νύχτα απόψε! Κλείνω να παντζούρια για να μπει άπλετο σκοτάδι και ετοιμάζομαι για τις δουλειές μου.
  Πρώτα πλένω τα φτερά μου, θα μου χρειαστούν απόψε, ακόμη και τα μικρά που βγαίνουν εκατέρωθεν των πλευρών μου. Γυαλίζω τα λέπια γύρω από τα νύχια μου και φοράω τον μανδύα μου, με προσοχή για να μην πέσουν από πάνω του τα αστέρια που παρήγγηλα από την Τραβύνια, την γυναίκα του νεφελέμπορου. Τώρα είμαι έτοιμος να ξεκινήσω τις δουλειές μου...
   Ο καλύτερος τρόπος να ξεκινήσεις την νύχτα σου είναι ένα καλό, πλούσιο και θρεπτικό γεύμα. Τι καλύτερο λοιπόν από την σκόνη βιβλιοθήκης και το χνούδι πατώματος τα όποια ευτυχώς έχω μπόλικα. Αφού ρουφήξω και το τελευταίο χνουδάκι, ήρθε η ώρα για την καθενυχτινή γυμναστική μου. Με προσοχή όμως γιατί ο συγκάτοικός μου κοιμάται - μυστήρια πλάσματα αυτοί οι άνθρωποι, να κοιμούνται τη νύχτα! Τέλος πάντων, όπως και να'χει δυστυχώς, όλοι οι συγκάτοικοί μου μέχρι τώρα δεν μου μιλούσαν ποτέ. Σαν να μην υπάρχω. Στην αρχή ήταν εκνευριστικό, μετά το συνήθισα. Ίσως, τελικά οι άνθρωποι δεν μας βλέπουν καν...
  Μπα...
  Τι κουτή σκέψη! Ακούς εκεί δεν μας βλέπουν...
  Είναι πολύ δύσκολο τελικά να γυμνάζεσαι προσπαθώντας να μην κάνεις φασαρία. Ειδικά η αποψινές μου ασκήσεις ήταν αρκετά θορυβώδεις. Και δεν μιλάμε για απλές ασκήσεις, όπως στεφάνια άκαυτης φλόγας ή φωτοστρόβιλους. Απόψε το πρόγραμμά μου έλεγε πεδία δυνατής προστασίας, απορροφητικές πύλες ενέργειας και πτήση ήχου - αυτό ειδικά φοβάμαι ότι θα έκανε αρκετή φασαρία, ευτυχώς κοιμάται βαριά αυτός.
  Ώρα για ψώνια τώρα. Πρέπει να βιαστώ πριν χαράξει και κλείσουν οι γαλαξιακές πύλες. Θα χρειαστώ σάλιο κροκόδειλου για το κουκούλι μου, νύχια πάπιας για να ράψω στον μανδύα μου και λίγο αίμα τσιγγάνου γιατί νιώθω λίγο αδύναμος τελευταία. Επίσης πρέπει να πάρω λίγη σκόνη μετεωριτών, ένα βάζο αστρικό νεφέλωμα και δύο στόματα ιστό αράχνης. Τέλος αν προλάβω θα πάρω και μερικά φίλτρα από τις μάγισσες της Ανδρομέδας.

  Είναι ήδη αργά γι'αυτό πρέπει να ανοίξω τα φτερά μου και να φύγω. Εύχομαι σε όλους να έχουν ένα υπέροχο, σκοτεινότατο βράδυ κι ελπίζω να τα πούμε πάλι.

Πολλές δαγκωνιές και μακριά από υγρούς τοίχους!