Αναζήτηση αυτού του ιστολογίου

Σάββατο 5 Φεβρουαρίου 2011

Φλεβάρη, φίλε μου! (από Το Ημερολόγιο ενός Ανάπηρου)

Α μπήκες; Πόσο χάρηκα που είσαι εδώ.
Ξέρεις, περίμενα καιρό να έρθεις, γιατί δεν έχω φίλους τελευταία και το μόνο που αισθάνομαι είναι η μοναξιά των άλλων. Ούτε καν την δική μου.
Πάει καιρός που δεν έχω βγει έξω από αυτούς τους τοίχους. Τόσος καιρός που έχω ξεχάσει πια πώς είναι να έχεις παρέα. Τόσος καιρός που έχω ξεχάσει πώς είναι να νιώθεις μόνος.
Γιατί για να νιώθεις μόνος σημαίνει ότι κάποτε δεν ήσουν.
Εγώ ήμουν πάντα....Τι έλεγα; Α καλώς ήρθες!
Νιώθω...μεγάλη χαρά που είσαι εδώ, αν και ξέρω πως θα φύγεις γρήγορα. Είναι το κακό του να είσαι κουτσός, ξέρω...
Σ'ευχαριστώ που έρχεσαι κάθε χρόνο και μου κρατάς παρέα. Ξέρεις, είσαι ο μόνος που με καταλαβαίνει. Είσαι ο μόνος φίλος μου...
Ήρθε η ώρα να φύγεις τώρα. Ναι καταλαβαίνω.
Ξέρω...
Μου άρεσε που τα είπαμε. Ίσα ίσα πρόλαβα να χαρώ την παρέα σου. Θα σε δω του χρόνου;

....γεια σου φίλε μου! έχε γεια!