Το φεύγω σου το ένιωσα απρόσμενο
και το σκοτάδι, άγριο θηρίο
ώρμησε στην καρδιά μου.
Έτσι άδειος, άοπλος κι αβοήθητος
είδα τη νύχτα απειλητικά
τα νύχια της να δείχνει.
Και μες στην αγωνία μου
να μείνω όρθιος
ν’αντέξω
έμαθα δύναμη να παίρνω
απ’τη δική σου απουσία.
Νύχτα που έφυγες
ξέρω τώρα
πως δεν είσαι εδώ.
Τ’αστέρια πέφτουν στο κρεβάτι μου
συντροφιά να μου κρατήσουν
και το φεγγάρι με περισσή λαμπρότητα
το πιο γλυκό χαμόγελο
μου στέλνει στα βάθη της ψυχής μου
Στην αγκαλιά του ο άνεμος
με πήρε να πετάξω
πάνω από τ’αγριολούλουδα
που άνθιζαν στο διάβα μου
και όμορφα τραγούδια μού’λεγαν
γεμάτα αγάπη,
και μήνυμα χαράς κι ελπίδας,
γραμμένα με άρωμα ψυχής
πάνω σε φως από φεγγάρι.
Έτσι αιωρούμενος κοιμήθηκα
στον κάμπο με τα χρώματα
κι όνειρο είδα φοβερό
μα και γεμάτο αρώματα.
Ναι σ’ονειρεύτηκα κι εγώ.
Ασπάλαθος ήσουν κι άνθιζες
και παπαρούνα ματώμενη εγώ
να πλέκω πάνω στ’αγκάθια σου
το βέλο μου ανθισμένο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου