Αποφάσισα
να ακολουθήσω την πεπατημένη.
Δεν θα πρωτοτυπήσω.
Δεν θα επαναστατήσω.
Δεν θα προσπαθήσω καν να κάνω τη διαφορά.
Η κοινωνία που ζούμε είναι σαν το ανθρώπινο δέρμα. Κάθε χτύπημα ανοίγει πληγή που θέλει χρόνο να επουλωθεί. Κάθε νέο χτύπημα πριν την επούλωση το μόνο που θα καταφέρει είναι να μεγαλώσει την πληγή.
Οι νεωτερισμοί και οι επαναστατισμοί είναι βαριά χτυπήματα στις ήδη ανοιχτές πληγές.
Κι όσο προσπαθεί ν'αντέξει τα χτυπήματα τόσο οι νεωτεριστές χτυπούν και τη βιάζουν.
Μα ΑΚΟΥΣΤΕ! Ακούστε την κραυγή της κοινωνίας που εκλιπαρεί να σταματήσουμε τον άπονο ξυλοδαρμό. Δεν είναι έτοιμη για άλλες αλλαγές μην την πιέζετε! Ήταν πολλοί οι επαναστάτες, οι νεωτεριστές και αυτοί που κάνανε τη διαφορά όλα αυτά τα χρόνια...ας ηρεμήσουμε πριν χτυπήσουμε και πάλι! Ας μην καταντήσουμε οι βιαστές της κοινωνίας που μας θρέφει τόσα χρόνια.
Ας την αφήσουμε να ηρεμήσει πριν την οδηγήσουμε ένα σκαλί πιο πάνω...
Η ήρεμη κοινωνία είναι αυτή που θα βιάζεται μόνιμα, μπορεί και μόνο από τη στασιμότητά της... Μια κάποια κινητικότητα λειτουργεί τουλάχιστον περισπαστικά, n'est-ce pas;
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι από την άλλη, η "κοινωνία" μας βυθίζεται όλο και περισσότερο σε μία αμείλικτη αναισθησία. Αναισθησία, για ανοσία ούτε λόγος...
Πώς μπορεί να εκλιπαρεί ένα σύνολο τα συστατικά στοιχεία του οποίου γίνονται όλο και πιο εγωκεντρικά, αποτραβιούνται και οχυρώνονται τρομολαγνικά στα στενά τους περιβάλλοντα;
Όταν ένα παιδί το πιέζεις με το ζόρι να μάθει κάτι τότε απομακρύνεται, φοβάται και απομονώνεται...
ΑπάντησηΔιαγραφήΣυμφωνώ ότι χρειάζονται αλλαγές αλλά σιγά σιγά, πολύ μικρές κάθε φορά. Δεν μπορείς να μάθεις σ'έναν άνθρωπο να διαβάζει λογοτεχνία αν δεν μάθει πρώτα την αλφαβήτα, να σχηματίζει φθόγγους, λέξεις, φράσεις, προτάσεις....και ούτω καθ'εξής.
Ας μην κοιτάμε τα άκρα. Ούτε η στασιμότητα είναι καλή, μα ούτε και οι επαναλαμβανόμενες ραγδαίες αλλαγές των υπαρχόντων δεδομένων. Ας είμαστε υπομονετικοί με τις μεγάλες αλλαγές.
Είναι σαν μια πίτα που από την μανία μας να φάμε κομμάτι, την βγάζουμε από το φούρνο πριν καλά καλά ψηθεί και τελικά την τρώμε ωμή. Ποιος ο λόγος λοιπόν?
Ναι στους νεωτερισμούς και στις νέες αντιλήψεις, αλλά όχι όλες μαζί. Λίγες-λίγες και σιγά-σιγά για να δέσουν και να εδραιωθούν!