Ύμνος στης αγάπης την Άνοιξη.

Φως να μπει στον κοσμο

που το ονειρο μορφη θα παρει

κι ακου...

μια μικρη νεραιδα!

Ανασα την φωναζουν!

Τρυπωνει σε αδειες αγκαλιες

και τραγουδαει τον Ερωτα

στου δειλινου την ωρα.

Πουλια πολυχρωμα, πολλα

να μας ενωσουν θελουν

φτερα να πλεξουν γυρω μας

ψηλα για να μας πανε, εκει..

στον κηπο των ψυχων.

Εκει που τρεφεσαι με φως και αγαπη

ανθιζει μεσα απο τα λουλουδια.

και τοτε εμεις...

ενα κορμι πια αλλα ψυχη διπλη

με λιγο σεληνοφως

θα αγγιξουμε το ονειρο.

Σαν αστρο να'ταν μακρυνο!

Ετσι μαζι σαν ειμαστε

θα φτασουμε και πιο ψηλα

απο εκει που ο νους μας ισως φτανει.

Και στου ονειρου τους οριζοντες

φως απλετο θα ριξει η καρδια μας

με καθε ευχη και καθε "σ'αγαπω"....